نگاهمان به جنبش دانشجویی تهدیدمحور نباشد
تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۰۲۱۹۵
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب_ فاطمه میرزاجعفری: کتاب «در میان سرخپوست ها» که تحقیق و تدوین آن برعهده احسان دهقانی و امین سردارآبادی بوده است به تازگی توسط انتشارات راه یار منتشر شده است. این کتاب روایت سفر و حضور جنبش عدالت خواه در دهه ۸۰ به کنفرانس بین المللی «تغییرات آب و هوا و حقوق مادر زمین» در بولیوی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فاطمه دلاوری، محمدصالح مفتاح، سید علی موسوی سه نفر از افرادی هستند که در این همایش حضور داشتند و به این سفر رفتند همچنین محمد صادق شهبازی به عنوان کسی که در جنبش عدالت خواه در حال فعالیت است زمینه این سفر را فراهم کرده است.
در بخشی از این کتاب میخوانیم:
«زمانی که درباره اسرائیل صحبت میکردیم، مواضعشان خیلی با ماه همراه بود. کاملاً مشخص بود که موضوع را پیگیری میکنند و از فلسطین، اسرائیل و نزاع بینشان آگاه اند و آن را درک میکنند. روز آخر که برنامههای رسمی همایشها و کارگروهها تمام شده بود، در حال خارج شدن از در اصلی دانشگاه بودیم که به سمت مراسم اختتامیه حرکت کنیم. فردی گوشهای ایستاده بود و کارت پستال طبیعت پخش میکرد فکر میکنم بولیویایی بود. تعدادی از دی وی دیهایی که خانم رجایی فر داده بود باقی مانده بود به آن آقا گفتم: «تعدادی دی وی دی داریم حالا که اینجا هستی اینها را هم پخش میکنی؟
گفت: «درباره چیست؟» گفتم: «فلسطین».
به بهانه انتشار این کتاب جلسه نقد و بررسی کتاب «در میان سرخ پوست ها» با حضور احسان دهقانی و امین سردارآبادی، محمد صادق شهبازی و حسام آبنوس در خبرگزاری مهر برگزار شد.
گزارش مشروح این جلسه را در ادامه میخوانید:
* آقای دهقانی بفرمائید که چرا این سفر شکل گرفته است و هزینههای سفر دانشجویان جنبش عدالتخواه به این همایش چگونه تأمین شد؟
دهقانی: ماجرای این سفر به یک کنفرانس بر میگردد که در آن بحثی مبنی بر اینکه کشورهای جهان سومی در مسیر پیشرفت هستند و این پیشرفت منجر به آلودگی میشوند مطرح میشود؛ که شخصیتهایی مانند مورالس و شخصیتهای سیاسی دیگری معتقد بودند که که آلودگی جهان الان محصول توسعهای است که کشورهای پیش رو پیدا کردند و آسیب را به وجود آوردهاند و ما در نقطهای قرار داریم که باید به آنها قرامت پرداخت کنید طبیعتاً کشورهای آمریکایی زیر بار این قرامت نمیروند به همین دلیل اجلاسی تحت عنوان «تغییرات آب و هوا و حقوق مادر زمین» تشکیل میشود.
از آنجایی که سال ۸۸ به گفته یکی از راویان کتاب فضای جامعه به شکلی بود که افراد یا طرفدار جریان ۸۸ بودند و یا بر علیه آن؛ جنبش عدالت خواه به دنبال این بودند که با این فضا مقابله کنند و در دانشگاههای کشور در صدد بودند که فضا را عوض کنند و بگویند که کشور مسائل مهم دیگری را هم دارد؛ برای این کار ایدههای مختلفی به ذهن شأن میرسد با پیشنهادی که آقای امیر تفرشی در آن زمان به جنبش عدالت خواه داده است پیشنهاد میدهند که این همایش موقعیت خوبی است و گوشی برای شنیدن حرفهای جنبش وجود دارد و میتوانید فضای ایران را متأثر کنید.
هزینههای این سفر هرچند که از ابتدا قرار بر همراهی نهادهای مختلف دانشجویی در آن زمان بوده است اما تماماً توسط خود اعضای گروه تأمین شده است.
*معیار انتخاب افراد برای این سفر چه بود؟
خب چند پارامتر مد نظر بوده است؛ اولاً اینکه یک زن مسلمان حتماً در گروه حضور داشته باشد چراکه در مورد زن مسلمان باورهای غلطی به فضای بیرونی جامعه منتقل شده بود و تصویر زن ایرانی یک زن با حجاب بود که اجازه فکر کردن ندارد به همین دلیل بنا بر این شد که یک خانم مسلمان که مسلط به زبان انگلیسی و مبانی انقلاب باشد و بتواند در آنجا صحبت کند انتخاب شود که از این میان خانم دلاوری برای این سفر انتخاب میشوند و البته عضو جنبش عدالت خواه نیز بودند. مثلاً میخواستند یک نفر از جامعه روحانیت در میان اعضای گروه حضور داشته باشد که به آقای سید علی موسوی می رسند و ایشان را انتخاب میکنند که در حوزه علمیه به زبان اسپانیایی آشناییت داشتند نفر سوم هم آقای مفتاح به دلیل آشنایی به رسانه برای پوشش اتفاقات این همایش و جریانات آنجا تسلط به زبان و مسائل حقوقی برای سفر انتخاب شدند.
*آقای شهبازی در حال حاضر ما شاهد این هستیم که بسیاری از فعالیتهای دانشجویی تبدیل به عادت شدهاند؛ به نظر شما اساساً چرا دانشجو باید با خارج از مرزها ارتباط داشته باشد؟
شهبازی: بسیاری از کارهای دانشجویی روتین شده است. یعنی عادت شده که دانشجویان همایش برگزار کنند بیانیه و تجمع بدهند در حالی که روایت کارهاست که ویژهتر است از این لحاظ که خلاف عادت است و نشان میدهد که میتوان اثر گذاریهای بزرگ در حد بین المللی انجام داد. برای مثال با یک فضای ساده آن زمان که این همایش بود و ما فقط شنیده بودیم که برنامهای در بولیوی بر ضد آن کنفرانسی که در دهه ۹۰ منجر به توافق پاریس شد در حال برگزاری است، راهی این سفر شدیم و بخشی از پول این سفر را از وزارت ارشاد و بخش دیگر را با هزینه شخصی پرداخت کردیم.
واقعیت این است که ما روایت درستی از جنبش دانشجویی نداریم و همه این جنبشها در کتابها و فضای مجازی و چهرهها خلاصه شدهاند
واقعیت این است که ما روایت درستی از جنبش دانشجویی نداریم و همه این جنبشها در کتابها و فضای مجازی و چهرهها خلاصه شدهاند در حالی که مهم کارهایی است که انجام شده که هم آسیب شناسی شود و هم برای نسل جوان روایت درستی شکل بگیرد و بگوییم که چطور میتوانیم کار کنیم. همچنین کنشگری ما چارچوب و فضا برای فعالیت ندارد این مهم در ایران متأسفانه محدود و سیاسی شده است در حالی که ما نیازمند فعالیت اجتماعی و بین المللی مثل کارهایی که بچههای امت واحده کردند هستیم.
یکی از ویژگیهای این کتاب این است که محققان آن یک فضای اینچنینی مانند جنبش را لمس کردند و ماهها از دیگران مصاحبه کردند و سند جمع کردند و این باب را از جهت بازخوانی تجربیات با محوریت کارها دنبال کنیم. متأسفانه این کتاب آنقدر دیده نشده اما قدرت خط شکنی کتابهایی مانند «دا» را دارد که بتوانیم مسیر را عوض کنیم و انبوهی از کارها بازخوانی شود این کار حتی قابلیت مستند را دارد.
* دستاوردهای این سفر برای جنبش عدالت خواه چه بود؟
شهبازی: سفر دستاوردهای زیادی داشت اولاً که در سال ۸۸ بود و تلاش ما بر این بود که انقلاب را از فضایی که در آن سال ایجاد شده بود بیرون بکشیم چراکه در آن زمان انقلاب دائم گرفتار مشکلات درونی بود و میخواستیم انقلاب کارهای بین المللی انجام دهد که معتقدم تا حدی در این کار موفق بودیم. خب یکی از تفاوتهای جنبش عدالت خواه با بقیه فضاها در این بود که از ابتدا فضای بین المللی و جهان اسلام جزئی از مسائل جنبش بود و معتقد هستیم که فرق ما با بقیه این است که همه نهادها سیاسی هستند اما ما میخواهیم فکری و فرهنگی باشیم و با خط امام (ره) به بازخوانی اصول و منابع مستقیم برسیم که مهمترین آرمان اجتماعی دین عدالت است و عدالت باید محور کارها باشد و این مسئله نه تنها داخلی نیست بلکه بین المللی است. برای مثال ماجرای از بطن جنبش عدالت خواه چند مجموعه تشکیل شد و تعدادی از بچهها به امت واحده رفتند و عدهای دیگر به خانه آمریکای لاتین سفر کرند همچنین حضرت آقا نیز گفتند: «این فضاها را ادامه دهید.»
این سفر عریان بودن نهادهای فرهنگی و دیپلماسی جمهوری اسلامی را مشخص کرد؛ ما یازده سال قبل رفتیم و جنگیدیم؛ در این اجلاس رژیم اسرائیل را در دو کنفرانس بچهها به عنوان نقض کننده محیط زیست حقوق بشر محکوم کردند
ماجرای مسلمان شدن آقای وارگاس نیز یکی دیگر از موضوعاتی بود که ما ارتباط با فضای بین الملل را جدی بگیریم؛ ارتباطی که هزینه چندانی هم ندارد چراکه هزینه این سفر زیر ۹ میلیون تومان شود در حالی که تبدیل به فضایی برای خروج از مسائل ۸۸ شد و انقلاب را وارد فضای ایجابی کرد. خب متأسفانه یازده سال طول کشید تا این کتاب منتشر شود شاید اگر در زمان خودش منتشر میشد اثرگذاری بیشتری داشت.
این سفر عریان بودن نهادهای فرهنگی و دیپلماسی جمهوری اسلامی را مشخص کرد؛ ما یازده سال قبل رفتیم و جنگیدیم؛ در این اجلاس رژیم اسرائیل را در دو کنفرانس بچهها به عنوان نقض کننده محیط زیست حقوق بشر محکوم کردند ولی ۵ تا ۶ سال بعد فضای جنبش دانشجویی درگیر کنوانسیون پاریس و اعتراض به آن شد اینها اثرات سفر بود؛ نمی گویم رفتن این بچهها انقلابی در جنبش ایجاد کرد اما اثرات زمینهای گذاشت.
جنبش عدالت خواه سه کار بزرگ کرد اولی همایش نهضت آزادی بخش بود که در لانه جاسوسی برگزار شد، در سالهای ۶۰ و ۶۲ حرکتهای اسلامی دانشجویی بود که ۵۲ گروه اپوزیسیون اسلام گرا را به ایران آوردند اما بعد از این موارد کار جدی در زمینه بین المللی نمیبینیم و جنبش دانشجویی در این زمینه ضعیف شده بود؛ اما در زمان این سفر ما به دنبال این گشتیم که چه کاری میتوان برای محیط زیست انجام داد؟ برای مثال یکی از مشکلات این سفر این بود که ما متنی درباره محیط زیست به زبان انگلیسی برای ارائه در این همایش در اختیار نداشتیم به جز کتاب «اسلام و محیط زیست آقای جوادی آملی» و این نشان دهنده عریان بودن دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی است. در حال حاضر اگر امروز همه نهادهای دیپلماسی فرهنگی تعطیل شوند تقریباً هیچ اتقافی نمیافتد.
گفتمان صدور انقلاب یکی دیگر از معضلات جنبش دانشجویی است که سال هاست متولی ندارد چراکه در حال حاضر صدور انقلاب تنها راه بقای آن است و اگر اتفاق نیفتد ما در درون خودمان شروع به تجزیه شدن میکنیم
در زمان این سفر به خاطر دارم که مدام از ما و بچههایی حاضر در کنفرانس سوال میشد که چرا ایران در مجامع مهم حضور ندارد؟ چراکه در تمام این سالها نهادهای مسئول با یک نگاه امنیتی به کشورها سفر کردند؛ در حال حاضر نیز در اجلاسهایی تحت عنوان «بیداری اسلامی» افراد از خارج از کشور به صورت بسته به ایران رفت و آمد دارند در حالی که ارتباط بیشتر اینها با جامعه سبب صدور انقلاب میشود اما متأسفانه مسئولان ما نگاه بستهای دارند و شاید باید این سد بشکند.
گفتمان صدور انقلاب یکی دیگر از معضلات جنبش دانشجویی است که سال هاست متولی ندارد مسائلی مانند فلسطین و اساساً صدور انقلاب متولی ندارد و این مسئله مهم است چراکه در حال حاضر صدور انقلاب تنها راه بقای آن است و اگر اتفاق نیفتد ما در درون خودمان شروع به تجزیه شدن میکنیم.
* آقای آبنوس نظر شما درباره کتاب چیست؟
نکتهای که من حین خواندن کتاب به نظرم رسید این است که ظاهراً ما برای چنین رویدادهایی تولید فرهنگی مناسبی برای حضور در عرصههای بین المللی نداریم برای مثال در کتاب هم هست که ترجمه درست قرآن به زبان اسپانیایی وجود ندارد و خیلی تلاشی برای آن چیزی که برای ما هم مهم است شکل نگرفته است. درباره صدور انقلاب هم در کتاب میبینیم که دست دوستان برای این سفر خالی است. حتی تشکلهای دانشجویی هم خودشان هویت ندارند یعنی بر فرض مثال ما سرودی نداریم که بگوییم این سرود جنبش عدالت خواه است در حالی که در کشورهای آمریکای لاتین المانهای هویت بخشی متفاوتی وجود دارد و در همین زمینه هم دستمان خالی است.
شهبازی: البته جنبش عدالت خواه سرود خاص خود را دارد.
آبنوس: ما واقعاً برای سفر به کشورهای خارجی مثل یک توریست رفتار میکنیم.نکته دیگر این است که این کتاب از سال ۹۹ تا الان هنوز چاپ اول است و نمی دانم در فضای دانشجویی چقدر معرفی شده است خب این مسئله نشان میدهد که فعالیت دانشجویی در این کشور مسئله نیست؛ همین که این کتاب خوانده نشده است نشان میدهد که ما هنوز کار داریم و باید تلاش کنیم شاید این بخش به ناشر مرتبط باشد اما این کار دانشجویی است. من ایده ام این است که ابتدا باید کتاب را نشان دهیم و سپس در مورد اینکه خوانده میشود یا نه باید صحبت کنیم. خب جنبش عدالتخواه افراد نسبتاً مشهوری دارد که میتوانند از ظرفیت خود برای معرفی این کتاب استفاده کنند.
درباره صدور انقلاب هم در کتاب میبینیم که دست دوستان برای این سفر خالی است. حتی تشکلهای دانشجویی هم خودشان هویت ندارند یعنی بر فرض مثال ما سرودی نداریم که بگوییم این سرود جنبش عدالت خواه است
مسئله بعدی این است که روی جلد کتاب عنوان تاریخ شفاهی ذکر شده است که به نظر من در دسته تاریخ شفاهی نیست و در واقع یک وقایع نگاری از این سفر است شاید این عبارت تاریخ شفاهی مخاطب را به اشتباه بیاندازد و ببیند که با یک سفرنامه روبه رو است که راوی اصلی آن خانم دلاوری است.
نکته دیگر ماجرای اسم کتاب است که به نوعی نگاه شمال به جنوبی دارد، برای من به عنوان مخاطبی که ادبیات لاتین را خواندهام به نظرم از ما بعید است به خصوص از بچههای جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی که این رنگین بودن را در عنوان کتاب برجسته کردهاند شاید اگر کمی به سراغ المانهای فرهنگی و غیر نژادی میرفتیم بهتر بود که این حالت نژادی از عنوان کتاب برداشته شود.
اما نکته قابل سوال در این کتاب این است که دست ما در این سفر خالی است و اینکه از ما میپرسند که شما در مبارزه با آمریکا کجا قرار دارید و متأسفانه سوال مهم این است که آیا اساساً ما ادبیات ضد استعماری داریم؟ و در طول این ۴۰ سال به عنوان ادبیات داستانی در این زمینه چه تغییری داشتیم که اگر در سفری در میان این افراد بودیم بتوانیم تولیدات خودمان را نشان دهیم؛ امروز این کتاب به عنوان اینکه حضور در یک کشور ضد سلطه را روایت میکند میتواند شروع این مسیر باشد. نکته مثبت دیگر کتاب این است که روایت جنبش دانشجویی مسلمان را در این کتاب میبینیم در حالی که معمولاً در فضای نشر ایران روایت غالب در دست طرف مقابل است و برای من جالب بود که روایتی از جنبش دانشجویی شکل گرفته است.
متأسفانه جریان دانشجویی از سال ۵۷ به بعد فعال بوده است اما به دلیل محافظه کاری و یا دیگر مسائل نادیده گرفته شده است برای مثال یک روایت درست تاریخ شفاهی از ماجرای کوی دانشگاه وجود ندارد و هیچ وقت نیامدیم کتابی در این باره تولید کنیم تا روایت درستی از ماجرا شکل گیرد این نشان میدهد که ما حاضر نیستیم خودمان را روایت کنیم و این نشان میدهد که ما در ماجرای روایت ضعف داریم و مدام از جنگ روایتها صحبت میکنیم در حالی که امروز اگر حرف از جنبش عدالت خواه شود بسیاری میترسند و حتی عدالتخواهی یک مسئله دست نیافتنی شده است.
من در پایان این کتاب جملهای از رهبری به یادم آمد که فرمودند: «این انقلاب در هیچ جای جهان بدون نام امام خمینی (ره) شناخته شده نیست» به نظرم آمد اگر بخواهم مطابق این کتاب تعریفی داشته باشم به این شکل است که این انقلاب را در هیچ جای جهان بدون نام خمینی و احمدی نژاد نمیشناسند؛ متأسفانه بعد از عوض شدن دولت هم هیچ نشانهای از حضور ایران نیست و ماجرای صدور انقلاب که یکی از آرمانهای امام بود به طور کامل خاتمه یافته است و ما میبینیم که در آستانه ۵۰ سالگی انقلاب هنوز به صدور آن فکر نکردیم و این ماجرا کمی عجیب است.
*آقای شهبازی در حال حاضر نسل جدید جنبش عدالت خواه وجود دارد یا اینکه دچار رکورد و رخوت شده است و اساساً در حال حاضر فعالیتی دارد یا خیر؟
شهبازی: جنبش عدالت خواه هنوز هست و نسبت به آن دوره افزایش داشته است البته تحت تأثیر فضای مجازی و مسائلی مانند کرونا بوده است، اما در این دوره بحرانی را داشتیم که چهرههای فکری انقلاب که در آن دوره فعالیت میکردند و در دهه ۷۰ تا ۸۰ بازتولید فکر انقلابی میکردند ضعیف شدهاند. در حال حاضر این نسل سوم که در دانشگاهها شناخته میشوند و صحبت میکنند و به طور کلی در فضای انقلابی افراد سیاسی حضور دارند که به دنبال پر کردن کلیپ هستند و البته ظرفیت ارتباط گیری با فضای عمومی را نیز ندارند.
بچههای جنبش کارهای زیادی را انجام دادند که میتوان با آنها انبوهی از کتابها را تولید کرد اما در حال حاضر فعالیت فکری، تبیین و بحث کردن با وجود فضای مجازی جریان دارد مسئلهای که در سالهای ۸۰ از ویژگیهای جذاب جنبش عدالت خواه برای ما نیز بود؛ یکی دیگر از مهمترین کارهای جنبش در ابتدای دهه ۸۰ توزیع محصولات جبهه فرهنگی انقلاب ود اما به هر حال فضا تغییر کرده و امکانات زیادی آمده است؛ انبوهی از مؤسسه و قرارگاه وجود دارد و جنبش نیز مانند سایر تشکلها نیازمند احیای دوباره است اما مثل بقیه نهادها و تشکلها وضعیت بدی ندارد و تنها احتیاج به الگو های جدید، فکر جدید و بازسازی فضای تشکیلاتی دارد.
*به نظر شما دانشگاههای ما در حال حاضر فعال هستند؟
شهبازی: دانشگاه و جنبش دانشجویی در حال حاضر اوضاع خوبی را ندارد. در این سالها دستگاهها و نهادهای امنیتی ضربات بسیار سنگینی را به جنبش دانشجویی وارد کردند نه به لحاظ برخورد با ضد انقلاب که لازم است بلکه به لحاظ نگاههای بسته در حالی که نباید نگاه مان به جنبش دانشجویی تهدیدمحور باشد. در این سالها فضای اندیشهای نیز ضعیف شده است. دانشگاه به گفتمان بین المللی شدن کارهای دانشجویی نیازمند است و باید برای آنها عرصه و الگو ایجاد شود، گفتمان جهان اسلام باید احیا شود اما باید دید چقدر گوش شنوا برای شنیدن وجود دارد برای مثال در این کتاب ببینید که چند دانشجو با یک سفر توانستند چه فضایی را ایجاد کنند فرض کنید تشکلهای مختلف بتوانند چنین فضایی را در جهان اسلام ایجاد کنند، پس موضوع بین المللی باید مطرح شود چراکه انگیزه و افق تازه ای را ایجاد میکند.در حال حاضر مهمترین کاری که رسانه و فضای فرهنگی باید انجام دهد این است که برای جهان اسلام متولی مشخصی پیدا کند و مدام مسائل خود را مطرح کند چراکه مسائل داخلی ما و اقتصاد ما را نیز حل میشود.
باید نگاه مان به جنبش دانشجویی تهدید محور باشد در این سالها فضای اندیشهای نیز ضعیف شده است. دانشگاه به گفتمان بین المللی شدن کارهای دانشجویی نیازمند است و باید برای آنها عرصه و الگو ایجاد شود
*پس از این سفر جنبش عدالت خواه برای ایجاد عدالت چه کرده است؟
شهبازی: بلاخره کار ویژه ما در جنبش عدالت خواه بسته به مسئله شناسی در دهه ۸۰ اساساً عدالت بود. در مسائل سلامت، مبارزه با مفاسد اقتصادی، مسائل بین المللی و انبوهی از این موارد بوده است در این سالها نیز بچههای دانشجو پیگیر چنین مسائلی بودند اما خب طبیعتاً باید کیفیت بهتری پیدا کند و چیزی نیست که با کار دانشجویی انجام شود.
*در آخر اگر نکتهای باقی مانده است بفرمائید.
آبنوس: به نظر من باید پیگیر این باشیم که این نوع از ادبیات در میان مخاطب مسلمان ما دیده شود شاید پیگیری شما به عنوان محققان این کتاب این باشد که آثاری با این زمینه و گفتمان انقلاب را معرفی کنید چرا که متأسفانه ما در داخل آثار خود را رها کردیم و در خارج هم معرفی خوبی نداریم که بدانند ما هم این ادبیات را داریم و خب در آنجا هم کتابهایی وجود دارد که هیچ گاه ترجمه نمیشود بلکه مترجمان داخلی هم به سراغ کتابهایی میروند که ضد سرمایه داری و به اصطلاح چپ است و کاری هم با آمریکا ندارد؛ یعنی سرمایه داری را مطرح میکند اما نمیگوید که خاستگاه آن کجا و چیست.
به طور کلی در ادبیات آن چیزی که صدای ما با آن همسو باشد ترجمه نشده است و شاید افرادی که با خارج از مرزها ارتباط دارند بتوانند بلندگوی صدای ما باشند و نشان دهند که در آمریکای لاتین صدایی که میتواند بازتاب ما باشد و با آن انس داریم را به دستمان برسانند و شاید شما بتوانید پیگیری کنید که این نهضت به درستی حرکت کند.
کد خبر 5631181 فاطمه میرزا جعفریمنبع: مهر
کلیدواژه: جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی محمدصالح مفتاح حسام آبنوس بیداری اسلامی سید علی موسوی ایالات متحده امریکا فلسطین عدالت خواهی گفتمان عدالت خواهی انتشارات راه یار دانشگاه ها جمهوری اسلامی لانه جاسوسی سی امین هفته کتاب کتاب و کتابخوانی ابوالقاسم حسینجانی هفته کتاب حوزه هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان جایزه ادبی موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی معرفی کتاب ترجمه هفته کتاب و کتاب خوانی ادبیات جهان سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی جنبش دانشجویی جنبش عدالت خواه آمریکای لاتین نشان می دهد سال ها برای این سفر روایت درستی صدور انقلاب تاریخ شفاهی یکی دیگر حال حاضر جهان اسلام فضای مجازی بین المللی برای مثال محیط زیست ضعیف شده شده اند آن زمان تشکل ها کتاب ای کتاب ها بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۰۲۱۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنبشهای دانشجویی در آمریکا از جنگ ویتنام تا غزه/اهمیت جنبش کنونی
خبرگزاری مهر، گروه بینالملل: حال که بیش از ۲۰۰ روز از آغاز جنایتهای رژیم صهیونیستی با بیش از ۳۴ هزار شهید میگذرد، دانشجویان آمریکا گامی جدی در مسیر تحقق صلح و پایان نسلکشی در نوار غزه برداشتهاند. این روزها، موج اعتراضی در غرب به ویژه دانشگاههای آمریکا به تیتر اول رسانههای جهان تبدیل شدهاست.
تشدید موج ضداسرائیلی در دانشگاههای آمریکا؛ مطالبهها و پیامها
در روزهای اخیر، شمار زیادی از دانشگاه در آمریکا شاهد تظاهرات ضدصهیونیستی بودهاست که مهمترین آنها عبارتاند از دانشگاه هاروارد، نیویورک، ییل، کلمبیا، ماساچوست، اموری، میشیگان، براون، پلی تکنیک هومبولت، برکلی، کالیفرنیای جنوبی، تگزاس، مینهسوتا و غیره.
اگرچه برخی رسانهها شمار این دانشگاهها را بیش از ۲۰۰ مورد تخمین زدهاند اما خبرگزاری الجزیره نقشهای از دانشگاههای مهم آمریکا که در جنبش دانشجویی ضد صهیونیستی در روزهای اخیر شرکت داشتهاند، منتشر کرد که البته این نقشه همچنان در حال تکمیل است.
البته از همان ابتدای جنبش نیز نوع برخورد پلیس آمریکا که همواره در این موقعها به خشونت و سرکوب متوسل میشود، قابل پیشبینی بود. طبق انتظار، در این چند روز بسیاری از دانشجویان معترض اخراج شدهاند. ضمن اینکه خشونت و ضربوشتم هم همواره چاشنی برخورد پلیس با دانشجویان این کشور بودهاست.
شمار دستگیر شدگان نیز به صدها نفر رسیدهاست؛ بازداشت ۱۰۸ دانشجو در کالج امرسون در بوستون، ۹۳ دانشجو در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لسآنجلس، ۳۴ دانشجو در دانشگاه تگزاس در آستین، ۱۰۰ دانشجو در دانشگاه کلمبیا در نیویورک و ۴۵ دانشجو در دانشگاه ییل آخرین آماری است که از دانشگاههای آمریکا اعلام شدهاست.
مطالبههای دانشجویان آمریکایی در این جنبش واضح و شفاف است. آنان از دانشگاهها خواستهاند تا از سرمایهگذاری داراییهای دانشگاههای بزرگ در شرکتهای اسلحهسازی و یا سایر صنایع حامی جنگ رژیم صهیونیستی در غزه خودداری کنند و به این ترتیب مانع از «نسل کشی» شوند.
آنها همچنین خواستار برقراری آتشبس در جنگ رژیم صهیونیستی در نوار غزه هستند؛ جنگی که با آتشافروزی غرب با محوریت آمریکا به بزرگترین فاجعه تاریخ تبدیل شدهاست. همین چند روز پیش سنای آمریکا با اکثریت آرا بسته حمایتی کمک مالی ۹۵ میلیارد دلاری برای اوکراین، رژیم صهیونیستی و تایوان را تصویب کرد که حدود ۲۶ میلیارد دلار از آن، کمک نظامی به این رژیم جعلی بود.
در این میان، پلیس و نیروهای امنیتی آمریکا با سرکوب دانشجویان در صدد تداوم جنایاتهای رژیم صهیونیستی در نوار غزه برآمدهاند. از طرفی، موضعگیری همزمان «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا و «بنیامین نتانیاهو» نخستوزیر رژیم صهیونیستی از بهرهگیری آنها از یک تکنیک مشخص، برای انحراف افکار عمومی و پایان دادن به جنبش حکایت دارد.
پس از آنکه بایدن تاکید کرد «یهودستیزی ناپسند است و جایی در آمریکا ندارد»، نتانیاهو همین خط فکری را البته با شدت و غضب بیشتری دنبال کرد. نتانیاهو که ارتش رژیم صهیونیستی با دستور او نزدیک به هفت ماه بیش از ۳۴ هزار نفر از مردم غزه را به شهادت رساندهاست، دانشجویان آمریکایی را «اوباش یهودستیز» خواند و مدعی شد آنها دانشگاههای برتر این کشور را «تصرف کردهاند و خواستار نابودی اسرائیل هستند».
بعد از این اظهارات تند نتانیاهو، «برنی سندرز» سناتور آمریکایی ضمن برشمردن شمار شهدای غزه و آمار جنایتهای رژیم صهیونیستی در این باریکه، گفت: «آقای نتانیاهو، با تلاش برای منحرف کردن ما از سیاستهای جنگی غیراخلاقی و غیرقانونی دولت تندرو و نژادپرست خود، به شعور مردم آمریکا توهین نکنید. از یهودستیزی برای منحرف کردن توجه از کیفرخواست جنایی که در دادگاههای اسرائیل با آن روبهرو هستید، استفاده نکنید. روبهرو شدن با اتهامها در این دادگاهها، یهودی ستیزی نیست.»
در مجموع، حمله پلیس به دانشجویان و بازداشت آنها در دانشگاههای مختلف آمریکا باعث شدهاست که بسیاری از شخصیتها و سازمانهای مؤثر بینالمللی، آزادی بیان در این کشور مدعی را به چالش بکشند. همانند سازمان عفو بینالملل که ضمن محکوم کردن این رفتار خشونتبار، بر اهمیت «حق اعتراض» تاکید کرد و در بیانیهای آورد: از دانشگاههای آمریکایی میخواهیم که از حقوق دانشجویان در تظاهرات مسالمتآمیز و ایمن حمایت کنند.
از جنبش دانشجویی ضدجنگ ویتنام تا اعتراضها به مداخلهجویی آمریکا در خاورمیانه
تظاهرات بیسابقه دانشجویان در دانشگاههای آمریکا در محکومیت کشتار جمعی علیه فلسطینیان، یادآور مخالفت همین طیف با جنگ ویتنام است.
از جمله وجه اشتراک آنها، خاستگاه مشترک این جنبشهای اعتراضی است. اعتراض دانشجویان به کمک مالی و نظامی آمریکا به رژیم صهیونیستی در جنگ علیه غزه حدود دو هفته پیش از دانشگاه کلمبیا آغاز شد؛ دانشگاهی که در دهه ۱۹۶۰، آغازگر موج اعتراضی و البته تأثیرگذار علیه جنگ آمریکا در ویتنام بود.
در دهه ۱۹۶۰ میلادی، جنبش دانشجویی در آمریکا برای مطالبه «آزادی بیان» در پردیسهای دانشگاهی به وجود آمد اما با تشدید دخالت این کشور در جنگ ویتنام، جنگ به هدف اصلی اعتراضهای دانشجویان تبدیل شد. هزینههای هنگفت آمریکا در ماجراجوییهای نظامی، به افزایش سرسامآور کسری بودجه و وخامت شرایط اقتصادی در داخل کشور کمک کرد و بر شدت نارضایتیها افزود.
دانشجویان دهه ۱۹۶۰ به دلیل بلوغ آرمانگرایی و نیز تعهد به مسائلی فراتر از منافع شخصی خود، تحولهایی پدید آوردند که هنوز هم با وجود گذشت بیش از نیم قرن آثارش در آمریکا به چشم میخورد.
«لئونارد گوردون» هنرمند آمریکایی در دایرهالمعارف جامعهشناسی آورده که «لایحه حقوق مدنی سال ۱۹۶۴ که دور از دسترس به نظر میرسید، باعث شد تا موضع مردم در قبال جنگ ویتنام تغییر کند و به جای حمایت از آن، به مخالفت با جنگ بپردازند. فشارهایی که برای ایجاد تنوع در بدنه دانشجویی و برنامههای آموزشی نژادی و قومی هم اعمال میشد در تحولهای ناشی از اعتراضها نقش داشتند؛ تحولهایی که زندگی جامعه آمریکایی را دگرگون کرد.»
به تازگی نیز «سید رسول موسوی» مدیر کل آسیای جنوبی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در صفحه اجتماعی «ایکس»، نوشت: جنبش دانشجویی حمایت از فلسطین و غزه در آمریکا و فرانسه و دیگر کشورهای غربی را باید جدی گرفت. فراموش نکنیم که جنگ آمریکا علیه ویتنام را جنبش دانشجویی متوقف کرد. نباید اجازه داد جریان صهیونیستی مسلط بر رسانههای بینالمللی بتواند همگام با پلیس و امنیتیها این جنبش را سرکوب کند.
جنبشهای دانشجویی در آمریکا که از دهه ۱۹۶۰ به راه افتاد و به تدریج به بلوغ سیاسی رسید، در جریان مداخلهجوییهای نظامی آمریکا در نقاط مختلف جهان به ویژه خاورمیانه نیز بارها خود را نشان دادهاست.
به عنوان نمونه طی بیش از ۲ دهه اخیر، شمار زیادی از دانشجویان دانشگاههای مختلف آمریکا در اعتراض به حضور و دخالتهای نظامی آمریکا در عراق، افغانستان و لیبی دست به تظاهرات زدهاند.
نتیجه سخن
بهرغم اینکه مقامهای آمریکا به طور دائم از آزادی اعتراض و بیان دَم میزنند اما در واقع با احساس کوچکترین خطر، برخوردی امنیتی و خشونتبار با معترضان دارند؛ همانطور که تظاهرات مسالمتمیز دانشجویان که بیشتر با راهپیمایی، شعار و برپایی چادر همراه بود، با ضربوشتم و بازداشت از سوی پلیس آمریکا مواجه شد.
جنبش دانشجویی حامی فلسطین باوجود برخورد امنیتی پلیس سرکوبگر، نشان داد که تیر رژیم صهیونیستی چه در میدان جنگ و چه در پروپاگاندا به سنگ خوردهاست. صهیونیستها با کمک لابی قدرتمند «آیپک» سالهاست که میلیاردها دلار برای تغییر ذهنیت آمریکاییها درباره رژیم صهیونیستی هزینه کردهاند اما اتفاقهای اخیر از بیهودگی این تبلیغات پرده برداشت
در این برهه که جنبش دانشجویی حمایت از فلسطین ضمن گستردگی در پهنه آمریکا، به کشورهای دیگر همچون فرانسه و کانادا نیز تسری یافتهاست، بایدن و نتانیاهو بدون اشاره به نسلکشی صهیونیستها، پرچم یهودیت را برافراشتهاند. آنها در صدد القای «یهودستیزی» به جای «صهیونیستستیزی» برآمدهاند تا جنبش را از مسیر خود منحرف سازند. این در حالی است که بسیاری از یهودیان جهان نیز طی این چند ماه اخیر، جنایتهای صهیونیسم را در غزه محکوم کردهاند.
با درک این توطئه عبری-غربی، «ودی آرمور» استاد حقوق بینالملل تاکید میکند که مقامهای آمریکایی و صهیونیستی به منظور جلوگیری از گسترش اعتراضهایی دانشجویی از ادعاهای یهودستیزی برای خاموش کردن و سرکوب دانشجویان استفاده خواهند کرد و اعمال خشونت و قلعوقمع معترضان نیز همزمان تشدید خواهد یافت.
مقامهای آمریکایی با تجربه دهه ۱۹۶۰ و نقش جنبش دانشجویی ضدجنگ ویتنام که در نهایت آمریکا را ناگزیر به پذیرش شکست کرد و واشنگتن را به سمت اتمام آن جنگ سوق داد، اینک نیز نگران تکرار آن در قضیه غزه هستند.
کد خبر 6089414